در ادامه خبرنگار از ایشان سوال نمودند که فردوسی یک حماسه سراست و شاهنامه او آکنده از حوادث و حماسه است، چرا باید یک کتاب حماسی برای ایرانی ها تا این حد اهمیت پیدا کند و عمری بدین درازی یابد؟ اما پاسخ آقای دکتر: ایرانیان تا کنون شاهنامه را تنها به دیده یک اثرحماسی ننگریسته اند بلکه آمال و آرزوها,شکوه و شوکت دیرینه خویش را در آینه جاوید آن جستجو کرده اند و فردوسی را بنیان استوار زبان فارسی و فرهنگ ایرانی دانسته اند. شاهنامه ریشه ی پیوند ایران بزرگ فرهنگی و همه پارسی زبانان جهان در شمار است. مجموعه ای از تجارب و آموزه های تاریخی ایرانیان در دفاع از هستی ملی در برابر هرچه اهریمنی و انیرانی است. جهان شاهنامه جهان آرمانی ایرانیان است. سراسر جلال و شکوه و پهلوانی و مردانگی و سرفرازی است که در درازای تاریخ همواره پناه مردم ایران بوده است. هرچند شاهنامه حماسه ملی مردم ایران و ستایش ایران و ایرانی است اما بیش از آن حماسه ای است انسانی آکنده از مهرورزی و دادگری، نامه ی آشتی و پرهیز از خشونت. هم از آشتی کام مردم رواست که نابود باد هر که او جنگ خواست وجود فردوسی لبریز از عواطف و احساسات لطیف انسانی است. شاهنامه نامه ی دادگری و فرهیختگی ایرانیان خردنامه ای پر شکوه و آراسته، نامه ی فرهنگ که هیچ اثر حماسی دیگر را نمی توان در جهان جست که همسنگ این حماسه ی ایرانی در ستایش اخلاق، خرد، آزادگی، مردم داری و فرهنگ داد سخن دهد. دادنامه ای که نه در محدوده تاریخ و نه در مرزهای جغرافیا گرفتار نگردیده است. در پایان هم علاقه مندان به فردوسی و پژوهش پیرامون شاهنامه برای شرکت در این سومین همایش بین المللی شرق شناسی، فردوسی و فرهنگ و ادب پارسی می توانند اطلاعات بیشتر را در پایگاه اینترنتی این همایش به نشانی www.Adabiatfarsi.com و کانال تلگرامی @IAMECCA دنبال کنند.