در حملات عربهای مسلمان، فردوسی پلی شد تا هویت و فرهنگ ایرانی را به دوره آرامش پس از اسلام منتقل نماید. همان گونه که سعدی در حمله مغول چنین کاری را کرد. اگر بخواهیم شاهنامه را در یک جمله کلیدی تعریف کنیم باید بگوییم : "شاهنامه عبارت از است از یک دوره تاریخ عمومی منظوم ایران از ورود آریایی ها تا ظهور اسلام" علی التحقیق هیچ ملتی چنین تاریخی را حتی به نثر ندارد چه رسد به شعر. دکتر یوسفی عضو کمیته علمی همایش، اشاره داشتند که فردوسی محصول دانشگاه ایران است. ایرانی که دو هزاره تمدنی را طی کرده بود و اکنون به دست یک قوم نا متمدن تحقیر شده بود نهضت فرهنگی شعوبیه را ایجاد کرد و فردوسی به عنوان یکی از آخرین شاعرانی که گرایش شعوبی دارد شاهنامه را در پاسخ به یک نیاز عمومی سرود و همیشه مردم حامی و حافظ شاهنامه بوده اند نه شاهان. در شاهنامه استواری لفظ و در هم تنیدگی معنا در اوج صلابت حماسه چنان است که به حق باید وی را بزرگترین شاعر حماسه سرای ایران و شاهنامه اش را یکی از بهترین آثار حماسی جهان نامید. علاقه مندان به فردوسی و پژوهش پیرامون شاهنامه برای شرکت در این همایش می توانند اطلاعات بیشتر را در پایگاه اینترنتی این همایش به نشانی www.Adabiatfarsi.comپیگیری کنند.